قبل از هرچیز لازم به ذکر است ماجرای مذکور مرتبط به دعای عباس رضی الله عنه است که عمررضی الله عنه به آن توسل نموده بود.

نکته بعد آنکه: حافظ ابن حجر شخصا نگفته که آن شخص بلال بن حارث بوده، بلکه این ادعا را از شخصی بنام "سیف" بنقل از کتاب "الفتوح" ذکر می کند، که سیف به اتفاق همه محدثین فرد ضعیفی است. سیف همان ابن عمر التمیمی و مصنف «الفتوح» و «الرده» می‌باشد که از تعداد زیادی از راویان مجهول نقل اخبار می‌کند.

اما در استناد قبوریون به این حدیث دو اشکال وارد است:

اول: صحت حدیث.

دوم: معنا و مفهوم حدیث.

اول: باید توجه داشت اینکه حافظ ابن حجر یا دیگران از اصطلاح "اسناده صحیح" استفاده کردند، این به معنای صحیح بودن حدیث نیست، زیرا که در علم الحدیث دو اصطلاح "حدیث صحیح" با "اسناده صحیح" متفاوت است.

از آنجاییکه این نوع عملیات مسئله جدیدی در عصر حاضر میباشد، علماء نظرات مختلفی در اینمورد دارند، بعضی از علماء آنرا عملیات خودکشی مینامند، و برخی دیگر آنرا عملیات استشهادی (شهادت طلبانه) مینامند، و برخی دیگر حکم آنرا مشروط به برخی مسائل میداند.

شیخ البانی و شیخ ابن عثیمین عملیات استشهادی یا انتحاری را جایز نمی دانند.

پاسخ شیخ ابن عثیمین و شیخ البانی رحمهما الله به سؤالاتی در مورد عملیات انتحاری (استشهادی) در زیر ذکر می شود: